Monumenten

Het klooster werd in 1685 gebouwd op initiatief van D. Maria Pereira; het was het laatste gebouw van de Cisterciënzers dat in Portugal gevestigd werd. De stichtster was een weduwe zonder kinderen en zij koos haar landgoed “Quinta de Tabosa”, opdat “de goederen die God haar gegeven had te Zijner gunste zouden worden gebruikt en ten bate van haar ziel en haar familie".

In 1771 werden de nonnen, op koninklijk bevel, overgeplaatst naar Setúbal, waar ze tot 1779 verbleven. In dat jaar keerden zij terug naar Tabosa en de gebouwen werden hersteld. In 1834, toen de religieuze orden werden opgeheven, is het noviciaat gesloten en bleef het klooster dienst doen als klooster tot de dood van de laatste non in 1850.

De hoofdportiek die toegang geeft tot het klooster heeft een elegant barokke vorm en prachtig pilaren die tot aan de bovenste verdieping lopen en een omlijsting vormen van een groot venster. Boven dat venster is een nis met een beeld van São Bernardo en een blazoen met het wapen van Portugal en de Congregatie. De bovenste verdieping heeft grote ramen met tralies, die dienden voor het uitzicht van de nonnen.

Binnen in de kerk zijn er vooral barokke decoraties te zien, zoals het vergulde houtsnijwerk van de altaren, de beschilderde cassetten van het plafond van de hoofdkapel en het beschilderde valletje van de boog voor de hoofdkapel. Vergeet ook niet het houten hekwerk te bekijken, bij de achterste wand, waarin een opening zit waardoor de nonnen de heilige communie ontvingen.
Hoewel van de kloostergebouwen slechts ruïnes over zijn, is er nog een mooie kloostergang te zien met Toscaanse kolommen.