Bragança was in de loop van de geschiedenis een belangrijke vestingstad in het noorden van Portugal, vlak bij de grens met Spanje. Binnen de goed bewaarde stadsmuren van deze middeleeuwse stad staat de indrukwekkende Torre de Menagem van het kasteel. Deze toren biedt een verrassend mooi uitzicht op het omringende landschap. Om uw bezoek aan de verschillende bezienswaardigheden beter te organiseren, stellen we u een route voor met de mate van toegankelijkheid.

Volg deze route met de kaart

Jardim da Avenida João da Cruz (1) – Pólis de Bragança (2) – Praça da Sé (3) – Antiga Sé Catedral (4) – Centro de Arte Contemporânea Graça Morais (5) – Praça do Mercado (6) – Igreja da Misericórdia (7) – Igreja de Santa Clara (8) – Museu Abade de Baçal (9) – Igreja de São Bento (10) – Porta da Vila (11) – Museu Ibérico da Máscara e do Traje (12) – Castelo de Bragança (13) – Domus Municipalis (14) – Igreja de santa Maria (15)  

De bestrating in het historisch centrum en de tuinen van Bragança bevindt zich in goede staat, zodat mensen met beperkte mobiliteit zich op een stabiele en comfortabele manier kunnen verplaatsen. Sommige straten, zoals de Rua Almirante Reis en de Rua Emídio Navarro, zijn licht hellend en vragen dus een grotere inspanning van de bezoeker. 

Braganca ©Turismo do Porto e Norte

De bestrating van de zone rond het kasteel bestaat hoofdzakelijk uit leisteen die zorgen voor een onregelmatige ondergrond. De straten zonder stoepen zijn ook licht hellend, vooral de toegangen tot de citadel, zoals in de straten Rua Serpa Pinto en Rua Santo Condestável. Daarom wordt dit deel van de route beschouwd als gedeeltelijk toegankelijk en raden we u aan voorzichtig te zijn met de auto's en de hindernissen.

De Avenida João da Cruz die eindigt in de tuin Jardim João da Cruz (1) is een van de belangrijkste lanen van Bragança en kan het vertrekpunt zijn voor de Toegankelijke Route. Het is een ruime zone met voetgangersbruggen en tuinen die ook toegang biedt tot de oevers van de Rio Fervença. De zone staat ook bekend als Pólis (2), omdat ze deel uitmaakte van het gelijknamige programma voor stadsvernieuwing. Voor deze wandeling volgen we de toegankelijke straat Rua Almirante Reis. We komen voorbij een gedeeltelijk toegankelijke wijk en lopen verder tot de Praça da Sé (3). 

Praça da Sé, Bragança © Câmara Municipal de Bragança

De Igreja da antiga Sé de Bragança (4) is een kerk uit de 16e eeuw in renaissancestijl met interessante barokversieringen. Het plein zelf is toegankelijk maar om binnenin de kerk te komen zijn er twee kleine treden. Op 5 minuten hier vandaan, bevindt zich het Centro de Arte Contemporânea de Graça Morais (5). Dit museum is gewijd aan deze Portugese schilderes, maar heeft ook een gevarieerd programma met tijdelijke tentoonstellingen. Het bekroonde gebouw werd verbouwd volgens een project van architect Eduardo Souto de Mora. Hiernaast, in het Centro de Interpretação da Cultura Sefardita do Nordeste Transmontano, ziet u hoe de joodse gemeenschap zich in deze grensstreek vestigde en leefde.


Centro de Arte Contemporânea Graça Morais © Câmara Municipal de Bragança

We volgen de Rua Abílio Beça, die ook bekend staat als de straat van de musea, en passeren dicht bij de Igreja da Misericórdia (7) en de Igreja de Santa Clara (8). Beide kerken zijn interessant, maar zijn ontoegankelijk en hebben binnenin hindernissen. We gaan dan verder in de richting van het Museu Abade de Baçal (9). Dit museum is gehuisvest in een 18e-eeuws bisschoppelijk paleis en toegankelijk voor mensen met een beperking. Het was de officiële residentie van de bisschoppen gedurende de helft van het jaar, toen de diocese nog werd gedeeld met de steden Bragança en Miranda do Douro. De oprichting ervan in 1915 door pater Francisco Manuel Alves was het resultaat van diens belangstelling en voorliefde voor de geschiedenis van deze regio in het noordoosten van Portugal. Iets verder in dezelfde straat bevindt zich de Igreja de São Bento (10). 


Museu do Abade de Baçal © Câmara Municipal de Bragança

De route loopt verder naar de Porta da Vila, de toegangspoort tot de citadel waar zich enkele van de meest emblematische gebouwen van Bragança bevinden. Bij het binnentreden van de oude stadskern worden we verwelkomd door de eigenaardige pelourinho. Deze schandpaal staat op een “berrão”, een stenen everzwijn, en herinnert aan de Keltische invloed in deze streek De lokale tradities zijn goed vertegenwoordigd in het Museu Ibérico da Máscara e do Traje (12) (Iberisch museum van maskers en klederdracht) dat we op weg naar het kasteel tegenkomen.

In de indrukwekkende Torre de Menagem (13) die in de middeleeuwen dienst deed als wachttoren, bevindt zich het militaire museum. Hier komt u meer te weten over deze ommuurde stad die een belangrijke rol speelde in de verdediging van het grondgebied. Vanaf de hoogste verdieping heeft u een prachtig uitzicht over de stad en de omgeving. De trappen die toegang bieden tot de verschillende verdiepingen zijn niet toegankelijk voor personen met beperkte mobiliteit.

Wanneer we de toren verlaten, komen we bij het bijzondere Domus Municipalis (14), dat diende als vergaderplaats voor de welgestelde heren van de stad. Dit soort gebouwen was gewoonlijk opgetrokken in hout. Het feit dat dit in steen is gebouwd, opdat het langer zou bewaard blijven, maakt van dit gebouw een uniek voorbeeld van Romaanse architectuur. Het interieur is ruim, maar de trappen en de onregelmatige ondergrond bemoeilijken een zelfstandig bezoek.


Domus Municipalis © Turismo de Portugal

Om het parcours af te sluiten, brengen we nog een bezoek aan de Igreja de Santa Maria (15), de oudste van oorsprong Romaanse kerk van Bragança. In de 16e, 17e en 19e eeuw werden er allerlei architectonische en decoratieve elementen aan toegevoegd die typisch zijn voor de renaissance en de barokperiode. Net als bij de andere monumenten uit die tijd, zijn er aan de ingang kleine trappen. Binnenin is het ruim, met hier en daar een hindernis.

Na Bragança is het de moeite waard om het Parque Natural de Montesinho te bezoeken en even halt te houden in Rio de Onor. De inwoners van dit half-Portugees, half-Spaans dorp leven in harmonie samen.